— Шолпан, сіз үшін соғыстың басталуы туралы жаңалық таң қалдырды ма, әлде бұл болады деп күдіктендіңіз бе? Мүмкін сізге тарихшы ретінде кейбір геосаяси процестер айқынырақ болған шығар?
— Мен, көптеген адамдар сияқты, өз әлемімде өмір сүрдім, тек жұмыс туралы ойладым. Менің мамандығым-мұражай саласы, мен өзімнің сүйікті мамандығыма толығымен еніп кеттім. Менің ғылыми қызығушылықтарым саласына қазіргі геосаясат кірмейді, мен өзекті күн тәртібінің мәнмәтінінен тыс болдым. Барлық жаңалықтарды қадағалау қиын, сіз көптеген тексерілмеген ақпаратқа тап болуыңыз мүмкінсіз, мен одан аулақ болдым. Мен көрмелер өткізумен айналыстым, өнер тарихын зерттедім және оқыттым. Яғни, мен шығармашылық пен қызықты адамдарға толы өз әлемімде өмір сүрдім. Сондықтан бір жыл бұрын болған оқиғалар мен үшін үлкен сілкініс секілді болды. Болып жатқанның бәрі, сондай-ақ адамдардың жаңалықтарға реакциясы жай ғана аяқтың астынан топырақты қағып кеткендей. Ұзақ уақыт бойы менде депрессия болды, одан шығу мүмкін емес деп ойладым. Осы қиын кезеңді еске түсіре отырып, мен жобаға ертерек келмегеніме өкінемін. Өйткені, ол жақында бір жасқа толады. Қорқынышпен жалғыз қалу қиын. Мен бұл эмоцияларды бөлісетіндердің жанында оңай өмір сүре алар едім. Мен түсінетін адамдарды тапқаныма өте қуаныштымын.