«Мен жай қол қусырып қарап отыра алмаймын, өйткені немқұрайлылық өлтіруі мүмкін»

— Менің жасым 36-да. Мен Қостанайда дүниеге келдім. Қорға өткен жылдың қазан айында қосылдым. Бала кезімде мен украин тілін үнемі еститінмін және ол маған жақын болғаны соншалық, мен украин болмасам да, маған таныс нәрсе секілді, бір туыстықты сезіндім. Менің ауданымда тұратын украиндардың кейбірі қуғын-сүргінге ұшыраған, ал басқалары тың игеру кезінде келген, кейіннен Қазақстанда қалып қойған.

— Бұрын осында тұрдым, кейін Ресейге жұмыс бабымен кеттім. Өткен жылдың ақпан айында Астанаға оралдым. Мен колеровщикпын. Жұмыс ағашпен де, металлмен де, түрлі-түсті бояу материалдарымен де байланысты. Күн сайын жұмыс істеймін. Айына екі күн демаламын.

— Онда менің достарым көп. Бұл біздің қазақстандық жігіттер, олар көп жыл бұрын Украинаға көшіп кетіп, сол жерде отбасын құрып, тамыр жайғандар. Сонымен қатар, мен Донецк және Днепрдің жігіттерімен де доспын. Біз әлі де байланыстамыз, 15 жылдан астам уақыт араласып келеміз.

— Соғыстың басталғанын мен Көкшетауда болған кезімде естідім. Таңертең Донецктен құрбым маған: «Харьковты бомбалап жатыр» деп жазды.

— Мен Донецк облысына 2022 жылы барғалы жатқанмын, бірақ болмай қалды. Соғыс басталғанын білгенде қатты қорықтым, ұйықтай алмадым, тамақ іше алмадым. Өзіме орын таба алмадым. Астанаға келгенде еріктілік туралы білдім. Мұнда мен украиндықтар үшін осындай қатты алаңдаушылықты сезінген, жалғыз адам емес екенімді көрдім. Мен көмектесе бастадым. Алдымен, мен Украинаға гуманитарлық жүктерді жинауға қатыстым. Біздің азаматтарымыз бен Ресей азаматтарының қалай көмектескенін көрдім — олар азық-түлік пен заттар алып келіп жүрді. Бұл адамдардың ешқайсысы немқұрайлы болған жоқ.

— Еріктілер чатында жарнаманы көрдім. Кездесу болды, мен сол кездесуге келіп, содан кейін осында қалып қойдым.

— Мен періштелер жасаймын, жәрмеңкелерге қатысамын. Жәрмеңкелерде адамдардың сұрақтарына жауап беремін, қордың жұмысы туралы, донаттар туралы айтамын. Бұл қаражат мектептер мен балабақшаларда бомбапаналарды жабдықтауға жұмсалады. Мұның бәрін біз балалар үшін жасаймыз, өйткені балалардың ешқандай кінәсі жоқ. Балалардың көз жасы біздің сөзімізге қарағанда қаттырақ естіледі.

— Әртүрлі реакциялар болады. Көктемде, жылдың басында мен көбіне позитивті реакцияларды көретінмін. Ал соңына қарай… қолдау аздау болды. Мүмкін адамдар шаршаған да шығар.

— Иә, көп адамдарды жоғалттым. Әрине, олар мен үшін жақсы достар емес еді — жай ғана жолдастар болды.

— Маған ауыр. Бұл адамдардың ойын өзгерте алмайтыныңды сезінуден туындайтын — өте күшті дәрменсіздіктің күйі, сезімі. Украинада адамдар қаза тауып жатыр. Соғыс жағында қалай бола аласыз? Бұл өте қорқынышты және ауыр.

— Иә, әрине, көпшілігі қолдады, бірақ блоктап тастағандар да болды. Олар менімен араласқысы келмейтінін, жолымыз екіге бөлінгенін айтты.

— Басқаша қалай болар еді? Менің ойымша, бұл адекваттылықтың көрсеткіші секілді. Мен соғыстың жақтаушысы емеспін ғой. Бұл гуманитарлық миссия. Мен жақсылықты таңдаймын.

— Иә, мен біреуімен бір жылдан астам уақыт жұмыс істедім, біреуімен бірге өстім. Олар мені ерікті болуға шабыттандырады. Әсіресе, 2014 жылы соғыстан аман қалған Краматорскідегі досым. Солардың арқасында мен күш пен шабыт табамын. Қазір олар үшін қиын кез екенін біле тұра, мен қол қусырып отыра алмаймын. Менің немқұрайлығым мен әрекетсіздігім мені өлтіреді. Толыққанды соғыстың басында Харьковтағы досым, оған қорқынышты екенін жазған сәтін ұмыта алмаймын. Ол дәл сол кезде Киевтің жанында болған. Біз бір-бірімізбен хабарласып тұрдық. Әңгіме барысында ол меннен, «Украинада емессің бе?», — деп сұрады, өйткені маған да қорқынышты болды. Ол мұны сезіп, маған қолдау көрсетті. Осындай әңгіме болды.

— Қазіргі жағдайым туралы айтатын болсақ... Білесіз бе, мен қазір сенім дағдарысын бастан кешіріп жатырмын. Мен әлі күнге дейін католик шіркеуінде қызмет етемін. Бірақ қазір мен христианнан гөрі агностикке айналып бара жатқан сияқтымын. Кейбір діни қызметкерлер мені түсінеді. Олар: «Христостың көзімен көруді үйрен. Христос әрқашан жауларын кешірген. Сен де кешіруге тырыс», — деп айтады. Ал мен кешіре алмаймын. Мен оларды жақсы көремін, кешірдім деген кейіп таныта алмаймын. Іштей үйлесімділік жоқ. Бірақ жақсылыққа деген сенімді жоғалтқан жоқпын. Мен оны біздің қордан көремін.

— Рим-Католик шіркеуінің Астана Епархиясында мынадай ереже бар: литургияны не діни басқарма өкілдері, не арнайы оқытылған адамдар жасай алады. Мен де сол адамдардың бірімін. Мен қазақ тілін білемін және әдетте әр жексенбіде қазақ тілінде бір дұға оқимын, мысалы, «Біздің Әкеміз». Қасиетті Месса кезінде мен шіркеуде қызмет етемін. Шығыс (православие) шіркеуінде мұндай адамды алтарник деп атайды, ал латын салтында оны министрант деп атайды. Әдетте шіркеудің қоңырауын соғамын. Қасиетті Евхаристия кезінде су мен шарап беремін. Ерекше мерекелерде мен хош иісті заттарды қолданамын. Егер бұл айқыштың жолы болса, мен айқышты алып жүремін.

— Шынымды айтсам, кейде күш-қуатым бола бермей жатады. Бірақ Украинада жақын адамдарымыз нені бастан кешіріп жатқанын ойласам, менің күш-жігерім жеңіл серуендеу сияқты көрінеді. Олар онда тұрақты бомбалану астында. Былтыр мен Португалияда болдым, Украинадан келген қыздармен сөйлестім. Біздің Қазақстанда не істеп жүргенімізді естігенде, олар жылап жіберді. Мен мұндай алғыс айтатын адамдарды бұдан бұрын кездестірмедім. Сөзіме сеніңіз, мен олардың көз жастарын ешқашан ұмыта алмаспын. Бұл адамдар, достарым — олардың барлығы мені тоқтамауға және әрі қарай көмектесуге шабыттандырады.

— Иә, бірақ мен оны ерік-жігерімді жұмсай отырып жасаймын. Шынымды айтсам, маған қиын. Бірде қазақ тіліндегі музыкалық қызметтің репетициясында болдым. Жетекші бізді Украинаға көмектесіп жүргенімізді сынады. Мен одан бірнеше рет бұны тоқтатуды сұрадым — қатты жанжалға айналды. Бірақ диалогымызды бір адам естіді. Ол ресейлік. Кейіннен ол біздің тұрақты еріктімізге атанды. Кейде мұндай қақтығыстар жақсылыққа айналады. Бұл ерікті тағы бір ресейлікті әкелді. Нәтижесінде, екеуі де біздің белсенді қатысушыларымыз. Осындай жемістерді көргенде, рухың көтеріледі. Әсіресе, тағы бір балабақша немесе мектеп іске қосылғанын естігенде. Бұл өте шабыттандырады!

— Көптеген адекватты адамдар сияқты, мен де соғыс пен зорлық-зомбылықтың болмағанын армандаймын.

— Кейде кейбір өткір пікірлерден аулақ болу керектігі.

— Білесіз бе, әрбір ерікті өз үлесін қосады. Көршімізге ғана арқа сүйеп қалсақ, ештеңеге қол жеткізе алмаймыз. Мүмкіндігінше бірдеңе жасаған дұрыс. Менің достарыммен жолдастарым жертөлелерде, бомбапаналарда бомбаланудан жасырынып жатқанда — мен ештеңе істемей, қол қусырып отыра алмаймын, өз қолыммен бірдеңе істеуім керек. Достарымызға деген немқұрайлылық, бізді де қандай да бір дәрежеде қиянатқа сыбайлас етеді деп есептеймін

— Мен күнде жұмыс істеймін, бос уақытым жоқ. Қолымды қараңыз (бояу жағылған қолдарын көрсетеді) — Мен қолыммен жұмыс істеймін. Әдетте бос уақытымда бір нәрсемен айналысамын. Бос отырмаймын.

— Мен өз қолыммен періштелер жасағанды ​​ұнатамын. Оларға жанымды саламын. Маған бұрын ұнамайтын, онша шебер емес едім, бірақ қазір оларды жасағанды ​​жақсы көремін. Бұл өте әдемі және креативті. Жәрмеңкелерге қатысып, әртүрлі адамдармен араласқанды ұнатамын. Адамдардың бәрі немқұрайлы емесін көргенде қатты қуанып, шабыттанамын.

— Даму. Көрегендік стратегия. Одан әрі дами беруімізді тілеймін. Тек Черниговта ғана емес, басқа бомбапаналарды қалпына келтіруге көбірек көмектесуімізге тілектеспін. Біздің көмегіміз соғыстан кейін де — қираған қалаларды қалпына келтіру кезінде де қажет болады.

— Иә, әрине. Бұл адамдар мені қатты шабыттандырады. Әсіресе, Ресейден келген адекватты адамдарды осында кездестіргенде қуанамын. Олар қорға шын жүректен көмектеседі, алаңдайды және біз бірге маңызды нәрсені жасап жүрміз.

— Қауіпсіздік. Шындық. Мейірімділік.

— Мен қазір өзімнің осы күнгі жағдайымды айтайын. Мен ондай адамдарға мейірімділікпен қарай алмаймын. Мен үндемей қойғаным жақсырақ болар, бірақ мен әзірге кешіре алмаймын.

— Бұл жақсылыққа деген сенім. Жарқын болашаққа деген сенім.