— Бұл бейнероликтер мен фоторепортаждар сізде қандай ой туғызады?
— Бұндай сәттерде, бұл істі жалғастыру керек деп ішімнен ойлаймын… және біз Украинадағы адамдарды ойлауымыз керек. Сол себепті, жоба туралы мүмкіндігінше көп адам білгенін қалаймын. Менің ойымша, көптеген адамдар, кішкентай қадамдармен үлкен және жақсы іс жасауға болатынына мән бермейді, сенбейді. Бұл фотолар мен бейнероликтерден, мектептердің қаншалықты зардап шеккенін, балаларға әлі де қанша көмек керектігін көре аламыз. Маған әсер еткені — Евгений мен Иринамен соңғы әңгімеміз [ұйымдастырушылар — ескерту ред.]. Олар, қазір енді балабақшалардан да өтініш түскенін айтты. Балабақшалар бомбадан қорғайтын баспаналармен жабдықталған, және, мысалға алғанда, тыныш сағатында әуе шабуылы дабылы естілсе, тәрбиешілер балаларды шұғыл түрде оятып, оларды салқын баспанаға түсіріп, күртешелерінде салқын еденге ұйықтатады. Ал бұл баспаналарда — бетонды еден, тіпті қарапайым плитка да төселмеген. Бұны тіпті елестету қиын, ауыр. Сол себепті, енді балабақшаларға да көмектесетін боламыз.