Әлемді «менікі» және «менікі емес» деп бөліп тастап

— Мүлдем кездейсоқ. Білесіз бе, мен бұл жобада табиғаттан тыс немесе орасан зор нәрсе жасап жатырмын деп ойламаймын. Украинада соғыс басталған кезде мен басқалар сияқты ақшалай көмектестім. Әр түрлі қаражат жинау пайда болды, менде “одан да қаржылай көмектескен дұрыс, не қажет екенін оларға сол жақтан неғұрлым айқынырақ көрінер” деген ой болды. Сол кезде Біз Украинадан келген адамдармен жақсы таныс едік: онлайн-кеңістіктегі жаттықтырушылар арасында украиндықтар өте көп, сонлай-ақ біздің компанияда сол жерден адамдар жұмыс істеді.

— Жаңалықтардан.

— Шынымды айтсам, қандай болғаны есімде жоқ. Ол кезде мен не болып жатқанын түсінбеген шығармын. Шынымды айтсам, әлемде және біздің мемлекетімізде не болып жатқанына азды-көпті саналы түрде қарауды қаңтарда болған оқиғадан кейін бастадым. Мен өзімнің азаматтық ұстанымымды дамытып, тәрбиелеп, оны қандай да бір жолмен жандандыру керек екенін түсіне бастадым. Украинада соғыс болған кезде, мен соңғы жылдары бәрі осыған келе жатқанын білмедім: мен теледидар көруді, жаңалықтарды тыңдауды, саясатқа қызығушылық танытуды әлдеқашан тоқтатқан болатынмын. Бірақ біздің еліміздегі қаңтар оқиғаларынан кейін мен саяси процестерге көбірек қызығушылық таныта бастадым.

Одан былай, әрине, қорқынышты болды. Ең алдымен, бомбалаудың эпицентрінде қалғандар үшін. Олардың арасында таныс йога жаттықтырушылары, блогерлер, психологтар, мен Instagram-да жазылған жеке тұлғаны дамыту курстары мен бағдарламаларының авторлары болды. Олар өз парақшаларында өмірлерінде болып жатқан сұмдық пен үреймен бөлісті. Олар бұл жағдайды бастарынан қалай кешіп жатқандарын, аман қалу үшін, туыстары мен жақын адамдарын құтқару үшін қандай әрекеттер жасап жатқандарын айтты. өзімнің көптеген отандастарым сияқты не істей алатынымды, қалай көмектесе алатынымды ойластырдым. Мен досымның парақшасындағы жазбасында көрсетілген шотқа ақша аударуды шештім — ол украиндықтармен таныс және байланыста болған еді. Соғыс жақын арада аяқталмайтыны белгілі болған кезде, өзімнің бұрынғы арналарыммен байланысымды жоғалтқандықтан, ешкімді алаңдатпай, өз күшіммен үнемі көмек көрсетіп тұрудың жолын іздей бастадым.

— Иә. Ресейдегі жұмылдыру да басталып кетті. Ресеймен шекаралас туған қаламда жалға беріп отырған пәтеріме жұмылдырудан қашқан жас жігіт қоныстанатын болып шықты. Менде «ақыры ресейліктерден табыс тауып жатыр екенмін, ендеше бұл табыстың кем дегенде 10%-ын Украинаға көмекке беруім керек» деген ой туындады. Бұл ойымда қандай да бір қисын бар деп ойладым. Аяқ астынан әлеуметтік желілерде тек ақшалай ғана емес, сонымен бірге өз қолыңызбен көмектесуге болады деген хабарландыруды көріп қалдым.

— Мен алғаш рет толокаға келген кезде, бұл жобаға тұрақты түрде қатысуды жоспарламадым. Бұл жай ғана бір реттік акция болады, бір барып, өз үлесімді қосып қайтамын деп ойладым. Сол жаққа келіп, еріктілермен, Ирина мен Евгений деген ұйымдастырушылармен таныстым. Тек Еркіндік Періштелерін жасап кетіп қалуға ғана емес, тұрақты қатысушы болып, одан да көп нәрсе жасауға болатынын білдім. Содан бері мен үнемі толокаға барып, мүмкіндігімше жәрмеңкелерге қатысып жүрмін. Әрине, менің жеке өмірім де бар және бос уақытым әрқашан толокалар мен жәрмеңкелер кестесіне сәйкес келе бермейді.

— Біріншіден, мен ол жаққа көмектескім келгендіктен барып жүрмін. Себебі қазір мен үшін Украина мәселесі бірінші орында. Өз елімде не болып жатқанына қатты мән беремін. Бізде бәрі жақсы болғанын қалаймын. Білесіз бе, Украинаның жеңісі тек Украинада ғана емес, Қазақстанда да демократияның жеңісін қамтамасыз ете алады деген сенімім бар. Өйткені, бізде Ресейдегідей авторитарлық жүйе қалыптасқан және де ол елден қатты алыс кетпедік деген ойдамын. Біздің сана-сезіміміз олардан ерекше, бірақ жүйелеріміз бірдей. Сондықтан мен Украинаға үлкен үміт артамын.

— Әрине! Жобаның өзімен, ұйымдастырушы Евгениймен, еріктілермен байланыс. Мысалы, маған Аэлита деген ерікті үлкен әсер етті. Бірде-бір іс-шараны жіберген емес, ол өзінің барлық қабілетін жобаға салуға дайын және салып та, көмектесіп те жатыр. Евгенийдің бұл жобаны жоқ жерден қалай ұйымдастырғанын, оған қалай сенетінін және бұл сенімді немен қоректендіретінін көрдім. Менің ойымша, бұл жобаны жалғастыру, оны кеңейту оңай емес. Бұған, әсіресе сіз көптеген адамдардың ішінен өте аз бөлігі қатысатынын көргенде, қандай сенім қажет… Дегенмен де бұл жерде күрделі ештеңе жоқ секілді, бір рет келіп, періштелер жасауға көмектесу жеткілікті. Адамдар неғұрлым көп жауап берсе, соғұрлым көмектесуге көбірек мүмкіндік болады.

— Украинадағы оқиғалар олар үшін біркелкі негатив сияқты көрінгендіктен, үңілмеуге тырысады. Мүмкін, эмоционалдық өрістен негативті аулақ ұстаудың бір амалы шығар, мен білмеймін. Мен үшін — керісінше, көңіл қалдыратындай зат жоқ. Менің өмір салтымда бір тарапты қабылдау деген тіпті жоқ. Йога осы зат туралы. Йога әлемде жаман немесе жақсы нәрсе жоқ, әлем жақсы мен жаманға бөлінбейді, бұл өмірде бәрін қабылдау керек дейді. Бүкіл жамандықтын кесірі — бұл әлемді жақсы не жаманға бөлгендіткен. Біз, адамдар, нәсілдерге, ұлттарға, діндерге бөлінеміз. Біз өзімізді жануарлардан бөлеміз, өзімізді жануарлардан немесе өсімдіктерден жоғары санаймыз. Қатердің бәрі осыдан. Украинадағы соғыс бұл нәрселерді анық түсінуге мәжбүр етеді.

Осы уақытқа дейін теориялық тұрғыдағы Йога қазір өмірімде. Мен ашуланғанда, жынданғанда, біреумен ұрысқанда, мен соғыстың күшеюіне және одан да қатал болуына ықпал етемін. Егер мен бұл соғыстың тезірек аяқталуына үлес қосқым келсе, онда мен өзімнен бастауым қажет.

— Әлемді әдеттегідей қабылдауды өзгерту, басқалардың бұл әлемге өзгеше көзқарасы болғаны үшін ғана айыптауды, сынауды және бағалауды қою, басқалардың сезімдеріне құрметпен қарап, қайғы-қасіретіне жанашырлық пен аяушылық таныта білу. Біз бұл соғысты тікелей өзгерте алмаймыз, ол жерге соғысуға бармаймыз, соншалықты ақшаңыз немесе қаруыңыз жоқ. Сондықтан, ең алдымен, жақындарыңыз қай жақты қабылдаса да, олармен қарым-қатынас орнату керек. Біз әркімнің өз көзқарасына құқығы бар демократияға ұмтыламыз. Оған ұмтылғандықтан, жақындарымның еркін пікір білдіруіне жол беруім керек деп ойладым. Мен қазір «зұлымдық» пен «жақсылық», «жарық» және «қараңғылық» мәселесі тұрғанын түсінемін. Бірақ жақындарыма мұндай мүмкіндік бермейінше, мен де қараңғылық жағындамын, оған қарсылық көрсетіп жатырмын. Ал мен күресте болғым келмейді, махаббат аясында болғым келеді. Егер біз дауласып, бір-бірімізге өз шындығымызды, өз көзқарасымызды міндеттейтін болсақ, Украинаға көмектесе алмаймыз. Көмектескім келсе, барлық әрекеттеріммен жарықтың не екенін көрсетуім керек. «Еркіндік Періштелері» жобасы мені өте жарқын жоба болғандығымен таң қалдырды. Біз балаларға көмектесіп, мектептерді қалпына келтіріп жатырмыз. Менің ойымша, бұл өте керемет.

— Еркіндік Періштелері — ашу-ызадан, өшпенділіктен, айыптаудан, сынаудан бостандықтың белгісі. Махаббат шынымен де бұл әлемді құтқаратынын түсінген кездегі бостандық. Менің ойымша, «Еркіндік Періштелері» осыны бейнелейді. Бұл періштелер ғой… Бізге дүниетанымымызға сәйкес келмейтін барлық нәрсені айыптауды тоқтатуымыз керек. Әлемді «менікі» және «менікі емес» деп бөліп тастап, «менікі емес» дегеннің бәрін айыптаймыз, сынаймыз, жек көреміз, одан қорқамыз. Осыдан түсінбеушілік, соғыстар басталады. Менің ойымша, шынайы демократияда сіз ешкімді айыптамай алмайсыз, «қызыл» болсын, «ақ» болсын, «көк» болсын, бәрін қабылдайсыз. Бәріміз теңбіз және бәріміз бір Құдайдың астында, бір аспан астында. Әрқайсымыз тек қана ерекшеміз.